Ala fomos Rubén e máis eu (prometo poñer fotos de nós) cara Verdes. 7:00 da mañá. Chovera toda a semana. Temiamos o peor. E por suposto, non nos equivocamos.
Se non era un tsunami, pouco lle faltaba. Arredemo co río. Penso que unha imaxe vale máis ca mil palabras:
Aí o tendes. Maxestuoso. Grandioso. Soberbio. E chocolate! Foi a primeira vez na miña vida que tardei 5 horas en comezar a pescar. Nunca vira tal desesperación coma a de Rubén. Él era o que tiña o couto, e eu somentes iba para acompañalo e para pescar nun río calqueira que encontrara polo camiño.Demos volta, buscando outro río para molla-la culleriña. Nada. Todos chocolates. Acabamos na praia de Razo. Dimos máis voltas. E finalmente, tirámonos coma tolos nun regato calqueira. Millor era que foramos para casa. 1 troita entre os dóus. Somentes se oían blasfemas en varios Km á redonda. Tan mal nos iba, que decidimos marchar.
Temos pensado voltar... pero eso sí... como volva estar así o río...
