domingo, 9 de diciembre de 2007

De viaxe por terras navarras

Na ponte do 1 de Novembre (xa fai un més daquelo), funme de viaxe a ver ó meu colega que reside no límite entre a comunidade foral e a rexión gala.

Entre ceas e comidas, cafés e copas, futbolines, entre Amelie's e Cecile's, e de "benta" en "benta", aínda saquei tempo para poder visitar unha das piscifactorías que están preto da súa zona, a piscifactoría de Oharriz, adicada á cría de troita Arco Iris.

Como o meu colega xa coñece ó encargado, non houbo problema por entrar e visitar as instalacións, e por suposto, tentar coller ca man algún que outro "torpedo" das canles.

Nesta imaxe podemos ver as diferentes canles onde conviven as troitas. Cada un deles está numerado e neles agrúpanse as troitas por tamaño.

Nunha das canles onde residían troitas de kilo e medio aproximadamente (uns 50-60 cm), paramos a examinalas e coñecer a súa reacción á nosa proximidade. Curiosa reacción, xa que nada máis vernos, botaron a rebulir entre elas. Iso é debido a que saben que lles van botar pienso. Chámalle burro ó cabalo...



Nesta misma canle, co permiso do encargado, tentamos de coller algunha coa man. Tarefa dificil, xa que son moi esvaradizas e algunha ata che bota o dente. O primeiro, analiza-la canle e botarlle un primeiro vistazo do que vamos tentar coller...

O primeiro intento, foi por parte del, pero sen éxito.... Seica unha lle mordeu un dedo da mán.



No meu turno, enganchei unha delas e por pouquiño na saco fora. Unha mágoa, sobre todo porque chegeui a casa empapado de tanto intento, e tanto rebulir (parecía que non, pero non vos imaxinades o que salpicaban as condenadas)



Ó final, tivémonos que conformar con tomar un café quentiño no bar do pobo.

sábado, 1 de diciembre de 2007

Meneame e Chuza

Moitas grazas a todos os usuarios de Meneame e de Chuza por facer que a noticia fora coñecida por un montón de xente.

Imaxe de meneame.net


Imaxe de chuza.org


Destacar que neste último portal, foi unha das 30 novas máis visitadas no último mes.

Grazas a todos e saúdos!

domingo, 25 de noviembre de 2007

I Xornada www.miguelpesca.com (Padrón)

Ante todo, pedir disculpas ós lectores deste blog por non poder actualizalo máis a miúdo. Séi que respecto as xornadas chego tarde, mal e arrastro, pero o meu traballo fai imposible que poida actualizalo con maior frecuencia da que o estou facendo. Espero que entendades que o que traballa con ordenadores durante 12 horas ó día, non ten ganas de tocar un ó chegar á casa.

Falando xa das charlas e deixando xa as miñas penurias, o sábado 17 de Novembro celebróuse en Padrón a "I Xornada www.miguelpesca.com" no auditorio municipal. Ata alí achegueime cun dos meus escudeiros troiteiros, Rubén. Alí por fin coñecín a Jose, autor dos blogs Mosqueados e No solo mosca. Dende eiquí, un saludo.

Logo dun cafeciño, a xornada comezou con Pepe Casal, presidente da asociación de pesca do Tambre, ca charla "A xestión da pesca", ponencia na que comentaba a mala xestión por parte da consellería e propoñía un novo modelo administrativo. Salientar a porcentaxe de pescadores federados frente o número de licencias: 3,64% frente as máis de cen mil licencias expedidas.

A seguinte charla, "Ríos e verquidos", correu a cargo de Marcos Manteiga, do Correo Galego. Mentres facía a ponencia e comentaba os desastres nos ríos galegos, iba poñendo imaxes dos diferentes desastres naturáis que sofreron os nosos ríos ó longo dos anos: Umia, Furelos, Xallas,...

Unha das charlas máis esperadas foi a do secretario da sociedade de pesca de Santa Comba, Jorge García, co título "A infamia do Xallas", relativo o desastre acontecido no Xallas debido á mala xestión e deixadez por parte de Ferroatlántica, permitindo que o encoro secase e causando miles e miles de mortes de especies piscícolas. Incrible gráfica comparativa entre os encoros da Fervenza e Sta Uxía, na que mostraba o vacíado progesivo do primeiro frente a estabilidade das augas do segundo. Para chorar...

A continuación, o doutor Fernando Cobo, doutor en Bioloxía da USC e co-autor xunto con Marcos Gonzalez do libro "Macroinvertebrados das augas doces de Galicia", libro que teño ganas de ler. Moi interesante ponencia, destacar a parte sobre as capacidades dos salmónidos de sobrevivir en augas con diferentes nivéis de toxicidade.

Por suposto, un cafeciño nunca ven mal, sobre todo co frío que facía. Logo do maravilloso café, mostróusenos o Centro Superior Cinexético e Piscícola de Galicia, en Monforte de Lemos.

E o millor estaba por chegar. A ponencia máis aclamada foi a do Doutor en Troitoloxía pola universidade do Tambre, e Reoloxía pola do Deva, Juan José Moralejo. Monumental, incríble... Nunca o olvidaréi. Un chisco da charla: "¿sabían ustedes que la temporada de caza apenas dura dos meses y la de cazo es de doce meses prorrogables sin veda?"

O resto do día, dedicouse a mesas redondas e debates: "Técnicas de pesca" e "Presente e futuro da pesca". Destacar a capacidade de Eduardo Fontenla de pescar e preparar o lance ca cucharilla enriba dunha mesa (por suposto, ca cucharilla Edu triple cero).

Non todo ía ser charlas. Por suposto, houbo un descanso para a comida, moi rica por certo, no restaurante Scala. Alí compartín charlas de pesca con Rubén e Jose, dende reos e troitas ata calamares e muxos. Calquera cousa vale mentres haxa cana e seda.

O día rematou ás 7 e pico da tarde. Alí despedímonos todos. Destacar a presencia de xente coñecida dos meus arredores (Pablo Vilarelle, Maki, Meijide, Xaquin Muíños,... ). O único que botei en falta foi unha "auto-crítica" dos pescadores: todos nós queremos e pedimos, pero moitos de nós non damos. Moitos dos troiteiros levan e levan para casa. Está ben mentras a lei o permita. Pero dende aquí quero facer chamamento á pesca deportiva, aquela na que loitas cun animal bravo e que cando está canso e dase por vencido, non hai millor premio que devolvéla o río. Un berro polo "colle e solta"!!!!

Fotos e resumo máis amplo das charlas téndenas en Miguel Pesca.

lunes, 19 de noviembre de 2007

Axudádenos contra o desastre do Xallas

Púxose na web http://meneame.net/ o enlace á reportaxe que se mostra na web do noso compañeiro Miguel Pesca sobre a infamia feita no río Xallas:

http://meneame.net/story/la-infamia-del-xallas

Axudádenos a difundir a noticia e que todo o mundo saiba qué é o que está pasando cos nosos ríos. Pronto tentarei facer unha reportaxe sobre o desastre e as charlas celebradas en Padrón este sábado.

Támén puxemos a noticia na web http://chuza.org, similar á anterior pero de contidos galegos:

http://chuza.org/historia/a-infamia-do-xallas/

Saúdos a todos e grazas pola vosa colaboración.

domingo, 28 de octubre de 2007

Charlas sobre o futuro da pesca en Padrón

Chegoume a noticia de que o Sábado 17 de Novembro, ás 10:30h da mañá no Auditorio de Padrón (A Coruña), realizaráse a charla "O pescador e a pesca ante o reto do futuro", na que se tratarán temas como os verquidos nos ríos, xestión da pesca en Galicia, o futuro da pesca e unha mesa redonda sobre as diferentes técnicas de pesca.

Coma asistentes/ponentes estarán, entre outros, o noso compañeiro da rede Miguel Piñeiro, o montador de moscas Xaquín L. Muiños (O señor das moscas), e o escritor Juan José Moralejo, autor do libro "Guía para pilla-las troitas, miñas señoras" (recoméndovolo, escachades coa risa e vos sentiredes moi identificados).

Amósovos nas seguintes imaxes o cartel da charla e o progama (para aumentar as fotos, facer click nelas):



Procurarei ir, así que se queredes, podemos quedar algún de nós.

martes, 16 de octubre de 2007

Sorteo coutos de pesca

Dende o día de hoxe, na web da Xunta de Galicia xa se pode realizar a solicitude telemática dos coutos da tempada de pesca de 2008.

A ligazón é https://www.xunta.es:444/pescafluvial/

Que teñades sorte todolos solicitantes.

Saúdos.

domingo, 23 de septiembre de 2007

Estatísticas Agosto 2007

Aquí están as estatísticas do mes de Agosto.

Troitas: 10 (3 ca Ranger Cobre nº2, 4 ca Ranger Plata nº 2, 3 ca Cola de rata)

Culleriñas perdidas: 1 Ranger Cobre nº 2

Río máis rentable: o Ulla, por suposto, xa que as collín todas alí

Dou por rematadas as estatísticas deste ano. Enbreve farei o resumo da tempada e se podo incluiréi unha gráfica de evolución.

sábado, 1 de septiembre de 2007

43 cm. dende augas navarras

Amósovos a troita que meu amigo colleu no Baztán, Arizkun (Navarra). Vaia besta...



De seguido, o texto que describe no seu calendario o día que a pillou (29 de Agosto de 2007):

"Gran jornada de pesca en el Baztán, muchas truchas y entre ellas un pepino que pasa a la historia como mi segunda mayor pieza capturada, la mejor en Navarra. Así se resume en tres líneas la jornada de pesca de hoy.

Sobre las diez de la mañana y una vez había llegado donde la desembocadura de la regata de Amaiur, decidí cambiar de aires y buscar un tramo más bajo de río ya que con el agua que llevaba, y lo bien que estaba el Baztán para la práctica de la pesca sabía que si iba a un tramo más ancho tendría posibilidades de pillar una buena trucha.

Allí me fui cerca de Elizondo pero aguas arriba del pueblo, y empecé a pescar. Tarde poco en pillar las primeras. En este segundo tramo con la intención de pillar una buena trucha en las corrientes utilizaba la cucharilla y en las pozas o zonas donde había profundidad utilizaba el rapala. Con el rapala no me fue tan mal y es que aunque tan sólo conseguí capturar una trucha de 24 cms, si es cierto que se me escaparon dos buenas truchas que rondaban entre los treinta y los treinta y cinco centímetros, ahí la suerte jugó un papel importante ya que las dos truchas las tuve muy cerca de pillarlas y en el último momento dieron un coletazo y adiós. A parte de esas dos truchas que se me escaparon a alguna que otra le dejé la boca caliente, lo que ya no se como eran de grandes ya que no las vi, lo que si está claro que por la picada muy
pequeñas no debían ser. Toda la mala suerte que estaba teniendo con esas dos truchas grandes que se me habían escapado se me fue de un plomazo cuando en una corriente,
que no tenía demasiada profundidad, una trucha de cuarenta y tres centímetros se prendía de mi cucharilla ranger del nº1 y tras hacerme correr el freno en un par de ocasiones y pelear lo suyo, con la ayuda de mi sacadera conseguía sacarla del agua. No podía creérmelo, acaba de capturar mi segunda gran trucha de mi historia como pescador, menuda trucha.


Seguí pescando y pillando alguna que otra trucha, pero no podía sacarme de la cabeza la magnífica trucha que acababa de pescar. Así poco a poco fui pillando más truchas hasta hacer un total de cuarenta y dos.

Sin duda alguna la jornada de pesca fue redonda, un buen pepino de cuarenta y tres centímetros, varias truchas de entre veinticuatro y veintiséis, y una suma total de cuarenta y dos truchas que tal y como me estaba yendo la cosa estos últimos meses estoy más que satisfecho."

Noraboa, rapaz...

miércoles, 29 de agosto de 2007

Historia dunha penuria

O outro día decidín viaxar ata un lugar moi coñecido da xeografía galega e vislumbrar unha das maiores catástrofes que a raza humana provocou en Galicia, unha das historias máis tristes da natureza galega, española e europea. Fálovos da fervenza do Ézaro.

"O río Xallas discorre entre o monte Pindo ata a súa desembocadura no océano Atlántico. A través de valados de granito, o río percorre un traxecto espectacular ata o límite entre os concellos de Dumbría e Carnota, punto no que se deixa caer parabólicamente ata o océano formando unha maravillosa fervenza de máis de cen metros de altura." Este é o texto que debería poñer se a visitase con 40 anos menos dos que teño. Pero enton deberíalle anos á vida, e daquela nin sequera era proxecto.

O texto que teño que escribir é: "O río Xallas discorre entre o monte Pindo para morrer xusto antes de chegar ó océano Atlántico. A través de tuberías de ferro, o río percorre un traxecto lamentable ata o límite entre os concellos de Dumbría e Carnota, punto no que xa non cae parabólicamente ata océano. A fervenza que existeu duns cen metros de altura, desaparece da visión do pobo galego".

Iste é o precio do progreso, demasiado caro para os nosos ollos.

O Xallas é o único río de todo o continente europeo que desemboca nunha fervenza. Nin Danubio, nin Volga, nin Sena. E matámolo.

Aquí tendes un par de fotos de cómo se encontra nestes momentos. Nesta primeira, móstrase o coadoiro, o burato de máis de 15 metros de profundidade onde caía a fervenza, e que agora únicamente está para que miren para él.



Nestoutra toma, parte do monte Pindo no lado esquerdo do río, onde se pode apreciar os valados de granito polos que "teoricamente" debería discurrir o río.



Asegúrovos que é o único río que naceu dúas veces: a primeira non a coñezo, penso que fai miles de millóns de anos, e a segunda en Agosto do ano 2000, cando se presentóu un novo concepto de atracción turística: desembocadura "on the time". Nesta última, asistíu como matrona o xa ex-presidente (por sorte) da Xunta de Galicia, Manuel Fraga (non merece o de Don). Incrible.

Batindo tódolos récords de ríos do estilo "O primeiro río que...", o Xallas é o unico río que desemboca por horas. Sí, sí... o que ledes. A central de Novo Castrelo (Ferroatlántica) ábrea ós sábados de 23:00 a 23:30. E con lucerío! Se é que só falta un chiringuito, un cubata na man e música "jaus". Mirade, mirade... Nesta toma, a presa está aberta un pouquiño para os turistas (eu entre eles, dame vergoña...)



Unha pena: o río vive cando está aberta, vénse as correntes chocar contra as pedras. Ata estiven a punto de ir ó coche e botarlle a culleriña, que pensei que ata había troitas. Pero parece morto cando a fervenza non está aberta. Vede a toma seguinte, feita unha hora e media antes da apertura da presa. Fixádevos: unha paisaxe tétrica, lúgubre, un entorno morto. Aquí non vivirían nin cucarachas nin ratas.



Unha das cousas que máis tristeza da: os tubos de ferro do outro lado do río. É que nin sequera se dignaron en tapalos!!!! Está todo feito unha pena: ferros, formigón, cables,.... Ten coña o asunto...

¿Tapalos? ¿E para qué?

Como dicía Celso Emilio Ferreiro, no seu libro "Cimeterio privado", no poema adicado ó piloto do Enola Gay:

"Camiñante, cuspe eiquí"

viernes, 24 de agosto de 2007

Noticia: Inundacións no Arga e Bidasoa

Leo no Diario de Navarra:

"Las intensas lluvias disparan el caudal del Arga y el Bidasoa, a 4 cm del desbordamiento"

"Las fuertes lluvias caídas desde el lunes en la zona noroccidental de Navarra y las previsiones del Instituto de Meteorología llevaron ayer a la Agencia Navarra de Emergencias (ANE) a declarar la alerta naranja (un nivel 3 en una escala de 4) en toda la zona cantábrica de Navarra. Al final, el río Bidasoa rozó el desbordamiento, con una altura seis veces superior a la que marcaba el domingo (casi 5,4 metros frente a 0,8)"

"Aparte de Bera, donde los bomberos voluntarios estuvieron durante el día achicando agua de las calles y en los bajos de alguna casa, uno de los focos de atención estaba puesto durante el día de ayer en la estación meteorológica que el Gobierno foral tiene en Ohárriz. En apenas 6 horas, entre 2 y 8 de la mañana, habían caído 70 litros por m2."

"Según fuentes de Medio Ambiente, el caudal del río Baztán a las 14.30 horas llegaba a la altura de Ohárriz a 2,41 metros de altura, con un volumen de 166,13 m3 por segundo, lo que activó la pre-alerta, que se pone en marcha cuando el caudal asciende por encima de la cota de 2,05 metros."

Mi madriña... e pensar que non fai moito andaba por alí e andaban secos, secos.... O meu colega debe de ir traballar en piragua....

jueves, 23 de agosto de 2007

3000 visitas... e seguimos sumando

Noraboa ó noso amigo Jose, xa que foi a nosa visita nº 3000!

Que as troitas che acompañen!

lunes, 20 de agosto de 2007

2007-08-11: Couto de Sinde, río Ulla (A Estrada)

Último couto "oficial" da tempada (non sei se acabarei indo a algún sen morte ou intensivo) no terreo do Ulla, dificil estadio por outro lado.

Sinde... moi bo couto, moi boa paisaxe. Incrible... da gusto andar por alí. Alá fomos eu, meu irmán, súa muller y as rapazas de paseo por alá. Sí, de paseo, porque mentres estiveron por alí, non lle adiquei a concentración necesaria para poder pescar. Máis ben estiven con eles por alí, mirando bichiños, tentando ensinarlle un pouco á cola de rata (a meu irmán gustalle pero todavía non sabe) e mostrándolle ás rapazas as cousas do río, incluso as molladuras (que raro, non?). o que se dí pescar, ata ese momento, nin comezara.

Pois nada, a iso das 7 da tarde decidiron marchar. E nese momento encontreime co irmán de Rubén, outro troiteiro crónico. Crucei o río (máis ben collín o coche e din a toda a volta, porque estaba cheo de auga...) e púxenme a falar con él.

Xa levaba unhas cuantas capturas, aínda que o día non daba moito de sí. Un bo reo e unha troita de trinta e pico. Non está mal... había ser eu... Finalmente, logo dun diálogo "troiteiro", deixoume unha Ranger prateada do nº 2. Xa eran as 8 da tarde, e pouco máis iba a pescar.

Pero triunfei nuns 40 minutos de inspiración. 4 troitas (unha de vinte cm) e unha escapada rosadiña e grandocha foron o resultado final. Mágoa dela, e de novo sen cámara.

Así, non se pode....

domingo, 19 de agosto de 2007

2007-08-02: río Ulla, zona de Santeles (A Estrada)

Logo das vacacións ben tomadas por diferentes puntos de xeografía española e francesa, voltei á miña casa, a preparar os últimos días de troitas que o traballo dexioume disfrutar.

Decidín pois ir á zona de Santeles no río Ulla, sitio de frecuente visita de bañistas xa que ten unha mini-praia para tomar o sol e unhas pozas aptas para o baño.

E alá fun eu duas horiñas nada máis, dende as 7 da tarde ata as 9 de noite. E non foi tan mal coma eu esperaba....

Decidín probar ca culleriña, unha Ranger de cobre do nº 2, xa que aínda non as veía cebarse, inda que facía un soliño perfecto. Ademáis, levaba auga a cañón, co cal esta culleriña ía perfecta.

Comecei a vadea-lo río máis abaixo da mini-praia, un pouco para non molestar ós bañistas que tentaban pescar escalos, e que eles non me molestasen a min, e así poder bordealos polas correntes que circulan xusto detrás da mini-praia.

Tiki taka, tiki taka... ata chegar ás correntes eses, nin troita toquei... Aínda salvei o momento con 3 troitas, unha boa de 21 cm apróximadamente. Lástima que perdese unha culleriña antes.

Logo de atravesar a gran poza ata a orilla (pouco máis e afogo) tras 1 hora de culleriña, decidín probar ca cola de rata, xa que aínda non me había estrenado. E menos mal que probei!!

Púxenlle unha falangista (negra e vermella) con hackle branco que me regalaran uns troiteiros asturianos cando viñeron visitar Couso. E así foi. Un par de subidas, unha picada case convertida en captura, e unha troita na miña man. Pequena, pero troita.

Logo probei na mini-praia, xa que os escaleiros (pescadores de escalos) marcharan facía un anaco. E alí probei cun tricóptero marrón, feo coma un croio, pero que ata a mín dábanme ganas de botarlle o dente.

E o dente botoullo unha de 25 cm. Nai que a pareu. Como tiraba a maricona. Moito se notan os tiróns ca cola de rata. É incríble... Pena dunha foto que non teño, xa que non levaba cámara.

E dous minutos máis tarde, unha pequecha co mesmo tricóptero.

Balance total: 6 troitas, 3 ca culleriña e 3 ca cola de rata. Gran estreo mundial con este último cebo. Pena da culleriña perdida, pero o que non arriesga, non colle..

sábado, 18 de agosto de 2007

Estatísticas Xullo 2007

Aquí están as estatísticas do mes de Xullo. A verdade é que millor ca Xuño foi, e inda por riba nin sequera as collín en Galicia, se non que probei sorte nos ríos navarros.

Troitas: 3

Culleriñas perdidas: 0

Río máis rentable: o Orabidea, Navarra, xa que collín as 3 alí

Puido ser peor... puiden perder culleriñas.....

viernes, 17 de agosto de 2007

De troitas por Navarra....

Boas a todos. Xa estou de volta das vacacións e xa nos encontramos traballando. Disculpade a tardanza en actualiza-lo blog, porque estiven a mil cousas no traballo (enmarronáronme ata as cellas).

Teño un amigo destinado en Navarra, preto da fronteira co País Basco francés. Este meu amigo é troiteiro crónico, polo que vos imaxinades qué pode saber y qué pode facer. Inda por riba é Garda Civil, co cal sábeas todas (saludiños, que fixo que o estás lendo).

Alá fomos de vacacións a pasar unha semaniña e disfrutar duns paraxes preciosos. Digamos que é coma Galicia, pero menos ardida. E por suposto, está chea de ríos e regatos, os cales tiven a oportunidade de ver, e incluso algún de disfrutar.

Preto de onde estabamos está o Bidasoa, gran río salmoneiro. É un río magnifico, moi parecido ó Sella asturiano en canto á color da auga e a forma. Unha mágoa que non puidese botarlle uns lances, quedeime coas ganas.

Outros ríos que merece a pena visitar son o Baztan, Luzaide o Aritzakun, todos eles con augas moi clariñas e cheos de troitas, xa que prácticamente son ríos nos que pouca xente vai a pescar.

Preto do lugar onde durmiamos, está o Orabidea, regato que tiven a sorte de probar, e de sacar 3 fermosas troitas de vintepico centímetros (xa non me acordo das medidas) en 45 minutos de tramos, e alí vai ser que non se andan con coñas. Xúntovos unha toma dunha troita dese regato, neste caso é do meu amigo troiteiro que por alí pesca a miúdo:

domingo, 12 de agosto de 2007

Estatísticas Xuño 2007

Aquí están as estatísticas do mes de Xuño. Teño que dicir á miña favor que só fun unha vez, ó río Lor.

Troitas: 0

Culeriñas perdidas: 0

Río máis rentable: o sofá da miña casa

Digamos que non foi o millor mes da miña vida...

domingo, 5 de agosto de 2007

De volta...

Moi boas a todos,

Xa estamos de volta, logo dun case un mes de vacacións e dunha semana de aterrizaxe no traballo.

Traio comigo unha chea de cousas: troitas e piscifactorías navarras, de pesca polo Ulla, e algunha que outra viaxe polo mundo adiante.

Pronto comezarei a actualizar contidos, polo que vos pido paciencia e agradézovos que sigades vendo o blog (vexo que hai bastantes visitas dende que marchei).

Gracias a todos e preparádevos...

Saúdos.

miércoles, 27 de junio de 2007

Despedida....momentánea

Amigos,

Chega o mes de Xullo, un mes no que moitos curritos necesitamos un respiro, un descanso do traballo para retomar as forzas perdidas nos últimos meses.

O próximo viernes comezo as vacacións e esa misma noite comezarei unha viaxe que durará preto de dúas semanas, que espero que sean intensas e incluso con algunha que outra captura :P e non só me refiro a troitas e salmóns... espero que non piquen escalos

Estarei de volta sobre o 16 de Xullo, polo que dudo que poida actualizar o blog de forma frecuente.

Saúdos a todos e xa vos contarei as miñas aventuras...

Ata a feira!

domingo, 17 de junio de 2007

Material do troiteiro

Amósovos o material que soio usar cando vou ás troitas.

Culleriñas



Moscas secas (orixe asturiana)


Moscas secas (monstruos do menda)



Ata aquí por agora. Próximamente máis....

16-06-2007: Couto de Couso, río Ulla

Aqui estamos outra vez para contarvos as miñas penurias no río. Esto vai de mal en peor, non recordo tal temporada dende hai anos... igual estoy predestinado a carón do meu Celta, que así lle vai este ano...

Ben, pois onte acerqueime ata o couto de Couso no Ulla, couto salmoneiro que últimamente é ira das críticas dos pescadores xa que últimamente non se collen salmóns nel dende hai uns anos. Bótanlle a culpa á pasarela de formigón que fixeron, pero eu penso que non é problema deso, senón que a subida tena moi fácil a carón da presa, na que hai certas aberturas nas que o salmón, á minima subida do caudal, pega un chimpo e xa está camiño ás frezaderas.

Deixando este tema a carón (non é un post adicado a isto), cóntovos como foi o desastroso día no Ulla.

Cheguei ó río as 12:00 da mañá. Se ben normalmente vou temprano, decidín ir a estas horas xa que o día non estaba moi ben (vento e chuvia) e decidín aproveitar o mediodía, xa que soen mostrar máis actividade nesas horas.

Alá fun coa Ranger do nº 1 de cobre, e logo de dúas horas logrei pillar a primeira (15 cm). Algo é algo. 3 minutos despóis logrei quitar no mesmo sitio unha de 19 cm. Eran sobre as dúas da tarde e parecía que empezaba o movemento.

Seguín cara arriba pola orilliña, e alí saquei a grande do día: 25 cm de bravura. E a última do día tamén. Porque somentes tuva unha picada máis, desta vez pola tarde cando andaba a practicar ca cola de rata e lle metín unha ninfa. A miña primeira picada ca ninfa. Lástima que esta se soltase.

O día pouco máis foi. Disfrutei moito nesas 5 horas de pesca, se ben as capturas non acompañaron. Practiquei ca cola de rata diferentes artes: mosca seca e ninfa. Ademáis, puxérache o baixo de línea trenzado en lugar do antigo baixo de sedela que lle tiña, e a verdade é que se se gaña en comodidade, pérdese en lanzamento: qué condenado é de lanzar....

Fotoss non teño porque non levei a cámara, pero algunha eivos de poñer dalgunha das visitas que lle fago a miúdo para descansar.

Ó final: Couso 0 - 3 Menda lerenda.

PD: destacar que xa se esgotou o cupo de salmóns o día 12 de Xuño. Así o dicía un cartel dos gardas de Medio Ambiente.

domingo, 10 de junio de 2007

I KDD Pescadores Inter-Blogs

O dito, propóñovos entre todos os que nos visitamos mutuamente unha quedada pescantina para darmonos a coñecer e compartir un día de pesca entre todos (e así aprender uns dos outros).

O día do evento: calquera sábado ou domingo da fin de semana, por exemplo o 23 de Xuño.

O lugar: Ulla, Tambre,... ou incluso Vilagudín, un espazo amplo para estar todos xuntos e sacar bos exemplares.

Oblígase ó personal que visita o blog que indique as súas suxerencias de día e lugar. Logo xa nos encargaremos de tramitar a comida, hora, etc.

Ben, ¿qué vos parece?

09-06-2007: Couto de A Labrada, río Lor

Señores e señoras.... Segundo rosco da tempada 2007! (o primeiro non o puxen no blog que ca mala ostia que tiña, non fun capaz de articular palabra algunha)

Que vos podo comentar acerca do Lor. O río é precioso: moi clariño de auga, cunhas táboas perfectas, unhas correntes maravillosas.... pero outro ano saímos de alí cun rosco.

Ben, o couto da Labrada está na estrada N-120 dirección Ponferrada, xusto no límite co concello de Quiroga. Pasades a ponte que pasa por riba do río e uns 500 metros máis adiante hai un cruce cara a esquerda. Collédelo e o couto xa está alí (na metade, máis ou menos). Para ir dende A Estrada, tendes que coller dirección Lalín-Rodeiro e logo dirección Monforte, entrando nos corredoiros e xa comunica directamente ca N-120.

Alá chegamos sobre as 8 e media da mañá, nun día marcado pola néboa e as nubes. Vamos, que facía un día caralludo. Logo de tomar o rutinario café, e facerlle a mítica visita ó Sr. Roca antes de ir ó río, comezamos a pescar.... perdón, a mollar a culleriña.

Creo que foron un par de picadas, pero nada máis. Intentámolo con todo: culleriñas de diferentes tipos, mosca afogada, mosca seca e ata intenteino ca ninfa (non son precisamente experto nestas cousas), e nada de nada. Nin unha soa troita.

É o segundo ano no que levo un rosco neste río. Non o entendo. O río está ben, e ten zonas perfectas. Pero non houbo maneira. Non sei, quizá para o ano que ven.

Amósovos unhas fotiños do río (algunha do ano pasado):



Arriba, a presa e mais a ponte onde comezamos pescar. Abaixo, diferentes zonas do río.



Esta última toma é do ano pasado, na ponte do século XVII creo...



Conclusión (futboleira neste caso): empate a ceros no "Lor - Menda lerenda", nun partido duro, no que abundaron as ocasións de gol do equipo local (lanzamentos ás copas das árbores) que puido golear claramente.

Estatísticas Maio 2007

Aquí están as estatísticas do mes de Maio, nas que se pode ver que vamos en decadencia total:

Troitas:
  • Troitas collidas: 12 (1 no Masma, 5 no Anllóns, 4 no Vea e 2 no Ulla)
  • Troitas máis grande: 23 cm no Ulla
  • Troita máis pequena: algún xurelo do Anllóns

Culleriñas

  • Culleriñas utilizadas con éxito: Ranger de cobre do nº 0 e 1, Koala cobre nº 1
  • Culleriñas perdidas: unha chea delas (8) das cales hai Mepps, Ranger, ...

Ríos:

  • Río máis rentable: o Anllóns (5 troitas)
  • Río menos rentable: o Masma (1 reo)

Esto vai de mal en peor. Vou ter que forzar un pouco....

viernes, 8 de junio de 2007

Adiviña adiviñanza...

.... por onde lanzo a culleriñaaaaa????


(Foto tomada no couto do río Vea a mediados de Maio)

PD: prométovos actualizar máis a miudo o blog (toca poñer as pésimas estatísticas do mes de Maio)

martes, 22 de mayo de 2007

Reflexión pisci-futboleira...

¿En qué se parece a pesca da troita ó fútbol? En principio, diredes que nada, que qué ten que ver un deporte de 22 homes detrás dun balón co fabuloso deporte que é a pesca da troita. Pero non é certo de todo.... o fútbol na pesca vai chegaaaaaaaaar

Ben, a pesca da troita é un partido de fútbol, na que os riváis son o pescador e máis o río. É dicir, se vou pescar ó Ulla, o partido é Alex vs Ulla. Ou ó revés, se queredes xogar de visitante. A gusto do consumidor.

Pero claro, para ter un equipo, tes que ter xogadores. Pois os xogadores son as culleriñas e/ou moscas (no meu caso o primeiro, a mosca aínda non a domino ben). Se a culleriña é unha celta do nº 1 pois o xogador será un estilo Munitis, e se temos unha ranger do nº 3, pois será un estilo Janker. Logo incluso podedes darlle nomes ás culleriñas: á miña ranger do nº 1 chámolle Ronaldo (nos seus bos tempos, claro).

¿E os goles? Non hai fútbol sen goles. Pois os goles son as troitas, e a forma en que se pilla: se son troitas pequenas, pois será un gol de empuxar o balón. Se é unha boa troita, pois un gol de falta: se mide 25 cm, unha falta botada dende os 25m. por exemplo. Pode suceder que se lanzas, pega na rama, cae a culleriña a auga, fagas un ruido que nin dios, e colles unha troita de 30 cm., pois será un gol na área, con xogo embarullado, e ó final, centro e chilena (por exemplo, só hai que botarlle imaxinación).

Pero faltan os goles en contra: as culleriñas/moscas. Se perdes unha culleriña, gol en contra. Se a perdes de forma espectacular (culleriña na pola de 30 metros aló), golazo! Como podes perdela de mil formas, que a túa imaxinación empece a traballar.

Ata aquí as normas básicas do xogo. Logo, o que a imaxinación vos deixe. Nós, cada vez que perdemos culleriñas (a partir de agora, gol en contra), cantamos no río coma se foramos Jose María García: "Gol, gol, gol!".

Logo, tamén lle damos nomes ós ríos. O Ulla, coma o campo do Valencia: Mestulla. O río Vea é o Santiago Bernavea... e moitos máis que podedes facer. ¿Que non encontrades? Sempre se pode contruir un Touzosas Park, ou un Umia Arena.

Que máis vos podo contar..... os xogadores: máis do mesmo. Mesmo os vosos nomes poden ser bos xogadores. ¿Para Rubén? Pois Karl Heinze Rubenigge... Xa vos dixen que tendes que deixar voar a vosa imaxinación.

Por suposto tamén hai goles en propia porta: os escalos. Un escalo está estipulado coma gol en propia, sen marcha atrás. Así que a ver que facedes... e procurade non pillar moitos, no vos vaia a pasar coma o Atlético de Madrid.

E algunha outra cosa máis que se me esquece, polo que xa volas engadirei en próximas entradas. Propóñovos seguir estas indicacións cando vaiades o río. Xa verás como vos animades uns ós outros. E se algún día atopades a alguén berreando un "Gol, gol, gol!" cunha culleriña enganchada na outra orilla.... alí estarei.

domingo, 20 de mayo de 2007

Nova ligazón

Recoméndovos visitar o seguinte blog: http://mosqueados.blogspot.com

Igual os partides un pouco as cachas da risa...!

8 días d'ouro do Corte Inglés

Vouvos relatar brevemente (porque non merece moito máis) estes 8 días de ouro, coma os do Corte Inglés, no que fun os ríos Masma (Mondoñedo), Anllóns (Verdes) e Vea (Souto de Vea, A Estrada).

13-05-2007: Couto de Mondoñedo Lote nº 2, río Masma

Qué vos podo dicir deste río, o Masma, máis que pestes del.

Alá fomos os tres con couto salmoneiro no lote nº 2, que casualmente, era o peor dos tres, polo menos o peor de andar. Menuda selva amazónica! Casi 400 km para só pillar un reo! Un miserable e anano reo! E inda por riba, perder culleriñas a mansalva (4 en total).

Menuda desfeita de día... Non picaban, o río era jodido de andar, chovía... pero eso sí, o río dentro do que cabe, era bonito. Tiña boas táboas y algunha poza chamativa. De feito, ten a poza do Capitán, como se lle chama alí, na que paran os salmóns a descansar. Pouco máis teño que contar: chegar ó couto foi cousa de Tom Cruise, menos mal que tomando o café mañaneiro atopamos un paisano que moi amablemente nos levou onda él.

Capturas fináis: eu 1 reo e 4 culleriñas perdidas, Nuñez 2 troitas e 2 culleriñas, e Rubén 5 troitas.
Conclusión: se non tendes ganas de imitar a Tarzán, non vaiades.

17-05-2007: Couto de Verdes, río Anllóns

Que millor que ir o día das Letras Galegas que ó río do bardo Pondal, o Anllóns. Repetimos couto logo da decepción do ano anterior, no que atopamos o río un poouco cheo e chocolate de máis.

O río é precioso. Moita corriente, fermosas táboas, e prácticamente ningunha poza. O maior problema do día: non picaban. E iso que o día comezou cunha troita no segundo lance. Pero todo o mundo sabe que o que ben empeza, mal acaba. E así foi.

Logo de mallar e mallar no río, e facer varios kilómetros de río, non fumos quen (Rubén e máis eu) de sacar máis de 5 troitas eu e 10 él, das cales creo que só unha daba a medida. Non se daban, e xa escoitamos a máis dun dicindo que o río e "capotero, capotero".

A culleriña do día: a Koala nº 1 de cobre, que xa non se fabrica e da cal gardamos algún exemplar. O resto do día queda en anécdotas con troiteiros e caídas (o meu móvil aínda está a recuperarse do chapuzón).

Conclusión: volverei o ano que ven, e espero que desta vez poidamos coller boas pezas.

19-05-2007: Couto de Souto de Vea, río Vea

E para rematar a faena e as ofertas, fun eu só o couto do Vea, preto da casa. E nin con esas. Somentes 4 troitas (unha de 22 e outra de 23, as outras dúas eran xurelos), e un par delas que caíron. Aqui xa non era que non se daban: e que non había nada!

O río xa vai moi baixo, e xa non hai moito sitio onde lanzar. Ata 2 metros de brizo cubría o río en certos tramos (verídico, logo poño as fotos). Pouco máis hai que contar: moito frío, pouca auga, poucas picadas e por sorte, ningunha culleriña perdida. Menos mal, porque este mes estouno notando no banco.

Conclusión: é millor pillar este couto máis ó principio da tempada, que é cando ten máis auga e podes lanzar en máis sitios.

Ben, 8 días de rebaixas, 7 troitas e 5 culleriñas perdidas --> Desfeita total!

jueves, 10 de mayo de 2007

Troita "chicle" de 3 kilos e pico

Leo na Voz de Galicia:

"Las truchas de 3 kilos, para Martín"

"Lo dice un vecino de Rodeiro al trascender que Martín Ledo Toubes acababa de pescar una trucha de 3,2 kilos. Ocurrió ayer a las 11.30 horas en la zona acotada del río Arnego en la tosta de Gavieiras, por abajo de la industria de Cogal, en Rodeiro."
"Ayer puso su techo con los 3,2 kilos de su pieza arco iris, porque recuerda que es la tercera que pasa de dos kilos (otras tuvieron 2,1 y 2,2) y hace unos días seguramente la más grande le rompió por dos sitios su caña de titanio."

O día que pille unha destas, vai saír ata no Aquí hay tomate...

domingo, 6 de mayo de 2007

Berres "Compilation"

O prometido é deuda. Aquí vos poño as fotos do delito do primeiro día de troitas no Ulla...

Á esquerda, Nuñez pescando ca súa "pá de ping-pong" ó lombo. Á dereita eu e máis Rubén bailando unha muñeira no río.



Abaixo á esquerda, eu recén perdida a cuarta culleriña, e Alberto pescando ca cola de rata.



E nesta última, o trío calavera...

miércoles, 2 de mayo de 2007

Campanu do Ulla

Leo na Voz de Galicia do mércores que o primeiro día do Ulla (1 de Maio) xa se colleu o campanu no couto de Ximonde, un exemplar de algo máis de 4 kg e 74 cm de lonxitude.

Ademáis deste, lográronse coller outros 3 máis, todos eles en Ximonde. Desta vez, Sinde e Couso quedaron sen premio.

Nestoutro artigo, leo o anuncio do concurso de pesca do salmón no Ulla, organizado pola Sociedade de Caza e Pesca "Río Ulla". Chámame a atención o seguinte párrafo:

"Las capturas del concurso no se computarán en el cupo máximo de cuarenta salmones permitidos en el cauce del río Ulla para la temporada de pesca que acaba de iniciarse y que se cerrará el 31 de julio."

Non estou de acordo con esta medida, xa que os salmóns están pretos de estinguirse. E se a norma dí que 40 salmóns na tempada, 40 salmóns deben ser, independentemente que sexa no concurso ou tomando unha birra cos amigos. ¿E se logran coller 20 salmóns qué? Se non cumpren as normas os de arriba, menos as van a cumprir os de abaixo. Coma dín pola miña terra... "pan para hoxe, fame para mañá".

martes, 1 de mayo de 2007

01-05-2007: apertura do Ulla, Berres (A Estrada)

Por fin abréu o Ulla! Non só polas ganas que tiña de pescar nel, se non porque estaba deseando que o resto de troiteiros vaciasen os regatos e marcharan cara o río grande, e así poder pescar máis tranquilos... ¡qué egoista pola miña parte, non?

Primeiro de Maio. Un día que tódolos troiteiros da zona esperan con ilusión e entusiasmo. Un día diferente dos demáis. Un día no que un pode cumplir o seu soño de coller a troita da súa vida,... non debería ser un día para pillar dúas troitas (preciosas por outro lado), e perder catro culleriñas!!!!

Pois sí, o que vos conto! Alá fomos Nuñez, Alberto, Rubén e máis eu á zona de Berres, preto do couto de Ximonde. Ás 7 e media da mañá aquelo estaba infestado de troiteiros. Eu penso que en proporción, había 10 troiteiros por troita no río. Sen coñas.

Pois nada, logo de media hora xa levaba as únicas dúas do día. Eran ben bonitas, duns 22-23 cm cada unha, e cunha librea preciosa. Non puiden recoller fotos delas, xa que estaba ben dificil de sacar a cámara entre tanta corrente. Pero vos credes en mín, a que sí?

Ó pouco, o frío entrou no corpo... normal, por outro lado, se ún ten os vadeadores pinchados e tragan auga coma se fóse un perdido no deserto do Sáhara. É máis, eu penso que debín de baixar un metro o nivel do río cando saín del. Cousas que pasan.

O resto da mañá, ata as 11:30h, discurriu cun par de picadas máis, e 3 troitas que lograron escapar. E por suposto, con 4 lances maxistrales ós brizos, que lograron voltar sen culleriña. Estou feito todo un artista...

As fotos: estou pendente de que me pasen diversas fotos botadas durante a mañá. Cando as teña, xa volas poño.

Conclusión: merda de día. A veces ún levántase co pé revirado.

lunes, 30 de abril de 2007

Estatísticas Abril 2007

Preséntovos as miñas penosas estatísticas troiteiras do mes de Abril de 2007:

Troitas:
  • Troitas collidas: 13 (6 no Umia, 4 en Carballiño e 3 no Tabeirós)
  • Troita máis grande: 30 cm, no Arenteiro de Carballiño
  • Troita máis pequena: no Tabeirós, 9 cm

Culleriñas:

  • Culleriñas utilizadas con éxito: Ranger cobre do nº 0, Mepps plateada e alongada con puntos azúis do nº 1, Celta dourada co corpo negro e vermello do nº 1
  • Culleriñas perdidas: 1 Ranger de cobre do nº0

Ríos:

  • Río máis rentable: o Umia, con 6 troitas
  • Río menos rentable: o Tabeirós, con 3 troitas

Está claro que se non vou ó río, pouco vou pillar... tentarémos millorar no mes de Maio, ca apertura do Ulla...

martes, 24 de abril de 2007

21-04-2007: pesca no Tabeirós

Que vos podo dicir deste día... a verdade... pouca cousa..

Logo de facer o exame en Silleda da oposición ó Sergas... máis ben... logo de ir facer o parvo alí, porque o que se dí estudiar, non toquei un libro, decidín ir botarlle uns lances ó río, para desestresarse, vamos.... e alá fun ó Tabeirós.

Facía unha calor que nin o demo. Ós cinco minutos de poñer o vadeador, ya estaba sudando coma un porco. A verdade é que non sei se as troitas sudan, pero as pobres debérono pasar mal. Bueno, comigo pasárono que nin Dios, porque mira que se riron de mín... porque a ver... a min gústame pescar, pero pillar 3 xurelos, un dos cales medía 9 cm (medidos empíricamente), ... pois igual jode un pouco.

Pouco máis teño que contar... quedei fodido para o resto da semana.... igual millor fora salir de borracheira...

sábado, 14 de abril de 2007

14-04-2007: Couto Carballiño sen morte, río Arenteiro

E repetimos no sen morte, igual co ano pasado, coa mesma ilusión igual co ano pasado, .... e con decepción igual co... igual co... co ano pasado non, dende logo!

Alá marchamos eu e máis Rubén, infatigable amigo de aventuras e desventuras, ás 7 e cuarto da mañá cara Carballiño, onde teríamos unha loita cara a cara co Arenteiro. Coma é habitual, contovos un pouquiño do río.

Nace a 840 m. de altitude, na Pena de Francia en Serra de Martiñá. Ten un percorrido de 33 Km. ata desembocar no río Avia, atravesando os concellos de Carballiño, Boborás, San Cristovo de Cea e Piñor de Cea. Conta co río Fontes, Asneiros, Mirela, Oseira e Marañao como afluentes principáis.

O Arenteiro conta con 3 coutos:
  • sen morte: onde nós fomos. Ten o límite superior na presa da piscifactoría da Xunta, e o inferior no EDAR de Carballiño. Abonda a troita común, algún "chicle", escalo e anguía. Máximo de 4 coutos diarios. Días hábiles: todos (festivos incluídos) agás Luns e Xoves. Pódense expedir no Hotel Restaurante "Baccus", Avda Pontevedra 75 (988 273 226) e no Hotel Restaurante "O Xardín", Estrada de Pontevedra Km. 29 (988 530 208). Cebos: tódolos permitidos na normativa. A culleriña, cun gancho e sen arpón. Capturas permitidas: por suposto, ningunha.
  • tramo 1 (pesca tradicional): falando cun traballador de piscifactoría, descubrín que é para pesca tradicional porque ten supostamente troita autóctona e non repoblada da piscifactoría, que é troita común centro-europea, máis fácil de criar cá autóctona. O límite superior é a Ponte de Trigás, e a Ponte de Segade no río Marañao, e o inferior na presa da Xesteira. Abonda a troita, escalo e anguía. Máximo de 12 coutos diarios. Días hábiles: todos (festivos incluídos) agás Luns e Xoves. Pódense expedir no Bar Lérida (988 270 026) e no Mesón O Noso Lar (988 272 653). Cebos: tódolos permitidos na normativa. Talla mínima de 19 cm. Capturas permitidas: 10 pezas
  • tramo 2 (pesca intensiva): período hábil ata o 30 de Setembro. Repoblado con troita común centro-europea. O límite superior é a Presa da Xesteira, e o inferior na presa da piscifactoría da Xunta. Abonda a troita, escalo e anguía. Máximo de 125 coutos diarios. Días hábiles: todos (festivos incluídos) agás Luns e Xoves. Pódense expedir no Bar Lérida (988 270 026) e no Mesón O Noso Lar (988 272 653). Cebos: tódolos permitidos na normativa. Talla mínima de 19 cm. Capturas permitidas: 10 pezas
Se queredes ver as diferencias entre troita autóctona e troita centro-europea, podedes velas na páxina http://www.miguelpesca.com/, xusto nesta ligazón.

Aquí tendes unhas tomas do río:



Ben, ó que iba. Chegamos sobre as 8:15h da mañá. A peste que chegaba da depuradora, digamos que non era perfume Channel nº 5. Logo duns metros de río, vimos o causante do cheiro, que últimamente é fácil de atopar polos nosos ríos. Sen comentarios:



Inda así, hai que dicir que esta parte non era couto, que éste comezaba uns 100 metros máis arriba da tubería.

Ben, ó que ibamos. Lanza que lanza, e pola que levas por diante, a mañá pasaba de forma aburrida, con moi poucas picadas, e menos aínda de capturas (sobre as 10 da mañá, só levabamos dous xurelos cada ún). A verdade é que o día, a pesar de facer calor, non era o propicio.

Despóis de atravesar o bar pegado o río (precioso, recoméndovolo), as correntes desa zona e a ponte da estrada, o menda logrou pillar a única alegría do día: 30 cm de bravura.



O día seguía sen novidades, por non dicir que estabamos ata os collóns. Ás 12 da mañá, igual era millor marchar. Pero o día aínda non dera o millor. O meu colega Rubén, logo duns cantos insultos e blasfemias, xa un pouco queimado, lanzou preto da fervenza do fin do couto e.. sorpresa! Enganchou unha boa besta. O único que podo dicir (e asegúrovos que a vin cos meus propios ollo), é que pasaba do kilo, e que tiña unha cola grande coma un día sen pan. Tras loitar con ela durante uns segundos e tela preto da orilla, tomou a equivocada decisión de intentar levantala... e rompeu o sedal...

Non vos imaxinades a cara que se nos quedou... e a mala ostia que nos entrou... Tanta, que decidimos dar media volta cara o coche e coller a cola de rata para intentar millorar a marca de troitas que levabamos (dúas Rubén e catro eu).

Penso que o millor que puidemos facer é marchar para casa.. xa que nin cola de rata nin rabo de gato. Non querían darse... e para estes casos, é millor botar unhas instantáneas e pasar o tempo entre o entorno que nos rodeaba...

Nesta primeira, está o menda facendo que pesca ca cola. Nin unha soa picada, e iso que lle cambiei a mosca unhas cuantas veces.



Nesta outra, uns zapateiros tomando o sol (imaxinade o aburrimento do día que ata lle botamos fotos ós zapateiros).



Conclusión do día: imos dicir que non foi o millor día para ir a este couto, que ven pode darnos alegrías outro día. Iba baixo para a época na que estamos, pero así están tódolos ríos. Outro día será.

Noticia: vertidos no Sar e Sarela (Santiago)

Leo no Correo Gallego de hoxe a seguinte noticia:

"Sar y Sarela degeneran en cloacas por vertidos reiterados"

"Los ríos que cruzan Compostela, el Sar y el Sarela, están contaminados y continuamente reciben vertidos. [...] Ayer, la situación estaba más tranquila, pero había papeles, compresas y basuras de todo tipo a la ribera del río y esparcidas por la zona, cercana a algunas casas, como rastro inconfundible de lo que 'ocurre siempre que llueve', a decir de los vecinos."

Non fago mais que poñer malas noticias.... estame entrando unha mala ostia...

jueves, 12 de abril de 2007

Noticia: vertidos a 2 ríos na Estrada

Leo na Voz, edición Deza-Tabeirós, a seguinte noticia:

"Medio Ambiente tramita una denuncia contra A Estrada por vertidos a dos ríos"

"El Concello y la firma responsable del saneamiento explican a la consellería la incidencia"
"Las estaciones de bombeo de Liñares y Guimarei rebosaron aguas residuales por los temporales"

Non sei como fan, pero sempre lle botan a culpa ó temporal. O río de Guimarei, A Pinguela, leva cheo de merda uns cantos aniños. Cando eu comencei no mundo das troitas, alá cando tiña uns 14 anos, aquilo xa estaba un pouco cheo de merda... e non creo que houbera temporais durante tódolos días dende aquela ata hoxe. O que choveu, foi o tempo. Eso sí, ten troitas coma tiburóns... a ver quen é o machote que lle inca o dente a eses mutantes.

Se é que... coma soio dicir... "Así... non se pode"

viernes, 6 de abril de 2007

05-04-2007: río Umia (Rivela, A Estrada)

Xa estamos de volta cunha nova xornada troiteira... bueno, desta vez, menos troiteira ca outras...

Tendo en conta a longa fin de semana que viña por diante, decidimos ir ó Umia, no seu paso pola parroquia de Rivela, A Estrada. Umia, río que xunto co Ulla forma a tan fermosa ría de Arousa. Nace en Aciveiro (Forcarei), e atravesa os concellos de A Estrada, Cuntis, Moraña, Caldas de Reis, Vilagarcía, Ribadumia e Cambados. Conta cun coñecido afluente no seu paso por Cuntis-Moraña, o río Galo, no que recentemente comentabamos neste blog os problemas de vertidos que existían.

Aquí tendes unhas fotos de varios tramos percorridos neste día troiteiro:





Ben, alá fomos Rubén, seu irmán Alberto e máis eu de aventuras polo Umia. Chegamos ó río ás 8 da mañá, logo de deixar un dos coches nunha ponte uns 3-4 kilómetros máis arriba para face-lo percorrido completo e non baixar polo río, xa que trátase dun tramo moi escondido e pechado, difícil de andar, e por suposto, con moito monte. De vez en cando atópanse restos de cránios animáis, que ben puideron ser comidos por raposos, ou incluso lobos. Sí, lobos. Xa vos dixen que aquelo é moito monte de Dios.

Ó pouco de chegar, ¡Zás! a primeira do día, 20 cm. "Non está mal", pensaba eu. Pero pouco tempo durou a ledicia. O tempo non acompañaba. Facía moito frío e vento, e a auga estaba case que conxelada. Alberto pillou 3 bonitas, pero costaba traballo alcanza-la picada. Nun ratiño de descanso para o bocata, saquei unha bonita instantánea dos dous irmáns troiteiros:



Sobre as 11 da mañá, ó chegar á zona difícil de andar, Alberto dedidiu dar media volta, e botar cara abaixo, e incluso probar ca mosca seca. Nese instante, levabamos Alberto 3-4 (non me lembro), Rubén unha e eu outra. As cousas non pintaban ben.

Logo de pasar as zonas difíciles, e sacar algunha que outra foto destas fermosas correntes (a terceira foto de arriba), ocurriu o que penso foi o millor do día. Enganchei a culleriña nunha pola, máis ben nun "polón" dun bidueiro. Decidín ir no seu rescate, e cando estaba a punto de solta-la cana, chegou Rubén para botarme unha mán.

Rubén: "Deixa, que xa a collo eu!"
Eu: "Non, deixa, colloa eu.."
Rubén: "Non, non, colleme ti a cana e xa a collo eu..."


Dito e feito. Collinlle a cana e colleu dun salto a pola pola base (valga a redundancia). Ó ver que non estaba "aparentemente" podre e que aguantaba ben o seu peso, colleuna máis cara fora. Tan pronto a pola sentiu o seu peso... !Pum¡ A pola e máis Rubén o río.

Non vos podedes imaxinar o que tiven que aguantar para non esmendrellarme da risa. Penso que unha imaxe vale máis ca mil palabras. Nas dúas fotos seguintes, podedes ver o resultado da caída, e o tamaño da pola, xa no río. Non teñen desperdicio ningún.



Logo de darse un baño os dous (eu tamén acabei na auga por cortesía co meu compañeiro), decidimos cambiar a culleriña, un por cansancio, e outro por perde-la nunha raiceira. E todo mellorou... un pouquiño. Comezaron a picar algo millor, e saquei algunha máis, unha delas cunha moi bonita librea. Ó meu querido Rubén tamén lle foi millor a cousa.

Ó final do día (ás 15:00), logo de percorrer varios kilómetros e acabar o que se dí "verdaderamente escarallados", acadamos él 7 e eu 6 troitas, traendo 4 para casa, 3 de 21 cm e 1 de 20 cm. A quen lle saíu caro foi a Rubén, que logo de pillar pouca cousa e mollarse, perdeu 3 culleriñas. Sí que lle saíron caras as troitas. Vede o resultado no prato:



Conclusión do día: o río estaba moi pero que moi ben, pero non era o día axeitado. Contra vento e frío, non se pode loitar. Ademáis, algún deixou latas na beira do río, que foron recollidas e botadas nun contenedor. Porcos hainos en tódolos lados. Un dato curioso: as troitas estaban moi pero que moi frías cando as colliamos para devolvelas ó río.

Como final deste post, póñovos unha toma do que pode facer a natureza. Unha árbore no medio de río, arrincada do seu sitio, o máis probable polo temporal do inverno.



Vémonos de novo no próximo día troiteiro, e esperemos que vaian millor as cousas.

Nota: a información sobre o río Umia foi sacada da Wikipedia, na súa versión galega (Galipedia)

martes, 3 de abril de 2007

Noticia: relacionan os vertidos do Galo cunha limpeza particular

Seguimos ca noticia do río Galo.

Hoxe, leo na "Voz, edición Pontevedra", que o vertido ten que ser dun particular, xa que ó redor non hai empresas. Logo das mostras tomadas, detéctase hipoclorito, unha sustancia empregada en produtos de limpeza de piscinas ou fachadas.

Se pillo ó que o fixo, íbase acordar de mín e da tortura que lle iba facer...

Proxecto Ríos

Na web dun compañeiro troiteiro, encontro o "Proxecto ríos".

Trátase dunha iniciativa para a inspección dos ríos por parte de asociacións ou grupos de voluntari@s locales, con fin de facerse responsábeis da súa vixianza, o que eles chaman "adopción dun río".

Estas inspeccións realízanse a lo menos dúas veces ó ano, obrigatoriamente en primaveira e outono, pero poden facerse ó longo de todo o ano. Os treitos inspeccionados abarcan uns 500 metros de río, e a cada ún asignaráselle un grupo ou voluntario.

O proxecto proporciona material e procedimentos para a toma de notas para que estas sean enviadas unha vez estea feita a inspección. Con estes datos, faranse informes anuais do estado dos treitos de río analizados.

Pódese ademáis consultar documentación acerca dos encoros e da auga, e incluso subir as nosas fotos.

Máis información na súa web.

lunes, 2 de abril de 2007

Noticia: normalidade no río Galo

Leo na Voz de Galicia o seguinte artículo, referido á aparición de peixes (troita e escalo) mortos no río Galo, preto do balneario.

Curioso comentario do presidente do grupo ecoloxista O Fervedoiro, Héctor Picallo, referido ó escalo, xa que ségún él, "«son dos peixes máis resistentes. Si morreron escalos, é sinal de que o vertido era moi contaminante»"

Sonche duros, duros os escalos.... coma penedos!

domingo, 1 de abril de 2007

Noticia: peces mortos no Galo

Leo no Faro de Vigo impreso (edición Deza-Tabeirós) o seguinte:

"Aparecen cientos de peces muertos en el río Gallo en el centro de Cuntis"

"Cientos de peces muertos invadían ayer el cauce del río Gallo a su paso por el caso urbano de Cuntis, entre la zona del centro de salud y las piscinas municipales.
[..]
La Guarda Civil y técnicos de Medio ambiente [...] vaticinan que podría tratarse de un vertido iniciado en un riachuelo que desemboca en el río metros más arriba del balneario. Se descarta cualquier vinculación con las obras de alcantarillado que se están acometiendo en varias calles."

Ademáis, "vecinos y pescadores señalaron que los peces empezaron a salir a la superficie y acumularse en los márgenes del cauce fluvial a media mañana a la altura de la Rúa da Presiña y desde allí circularon río abajo."

"Una patrulla de la Guardia Civil de Valga señaló que la mortandad de los animales podría estar relacionada con una tapa de alcantarilla abierta al lado del riachuelo [...], de la que podrían brotar aguas residuales."

Un episodio máis de contaminación de ríos. Unha mágoa.

Estatísticas Marzo 2007

Preséntovos as miñas estatísticas troiteiras do mes de Marzo de 2007:

Troitas:
  • Troitas collidas: 35 (7 no Viso, 4 en Negreira, 22 no Tabeirós e 2 en Riobó)
  • Troita máis grande: 26 cm, no Tabeirós
  • Troita máis pequena: moitas, máis pequenas ca culleriña

Culleriñas:

  • Culleriñas utilizadas con éxito: Ranger cobre do nº 0, Mepps dourada e alongada con puntos vermellos do nº 1, Mini dourada co corpo vermello
  • Culleriñas perdidas: 5 (4 Ranger de cobre do nº0 e a Mepps dourada con puntos vermellos do nº 1)

Ríos:

  • Río máis rentable: o Tabeirós, con 22 troitas
  • Río menos rentable: o Riobó, con 2 troitas

A medida que a temporada vaia avanzando, ireivos poñendo gráficas e comparativas con meses anteriores.

Saúdos!

sábado, 31 de marzo de 2007

31-03-2007: río Riobó (A Estrada)

Voltamos outra vez máis, desta vez no río Riobó.

Poñovos en coñecemento: este río é afluente do Liñares (un dos tantos). Ten unha piscifactoría, polo que abundan moito as troitas "Arco iris" (ás que eu chamo troitas "chicle") xa que estas escapan de vez en cando. Pódese acceder a él pola estrada A Estrada - Chapa, despois de pasar o restaurante Río Liñares, e coller á esquerda dirección Berres - Oca. Logo duns kilómetros, e pasar os concesionarios de motocicletas, chegamos á ponte do río. Cara arriba, ten preto de 1 ou 1.5 km de tramo, ata dividirse en dous regatos. Cara abaixo, chegamos á piscifactoría.

Velaquí unhas fotos:



Alá fomos Rubén e mais eu sobre as 4 e media da tarde, xa que estes días oiramos que estaba ben de auga, e que seica tiña bastante troita. Nunca vos fiedes da xente.

O río, a verdade estar, estaba ben. Ten moita zona de corrente na que botar a culleriña, e un par de xeitosas fervenzas. Estaba moi clariño, a pesar de chover prácticamente todo o día anterior, e bastante limpiño.

A tarde non comezaba ben. Non sei que carallo pasou, pero dous lances, duas culleriñas perdidas. Logo, un par de troitas escapadas. Se cando non tes a estrela de cara... A Rubén iballe un pouco millor. Colleu un par delas, y algunha que outra picadiña. Logo, chegamos á separación dos regatos e collimos polo da dereita, que normalmente ten máis auga que o da esquerda. Pouco millor nos foi.

Alí encontramos con outro troiteiro, bo rapaz polo que parecía. Fala que fala con él, que si o Toxo, que si unha troita de 2 kg do ano pasado de non sei quen, que si fulano dalle á cola de rata que nin dios... o típico.

Ó final: Rubén colleu 5 e eu 2. Pequenas, pero eso sí, ben feitiñas e cunha librea preciosa. Non teño fotos para mostrarvos, xa que da mala uva que tiña, olvidouseme de quitarlle fotos ás troitas. Pero vos prometo volver e traer algunha foto (e troita) para casa.

viernes, 30 de marzo de 2007

30-03-2007: río Tabeirós (A Estrada)

Velaiquí estamos outra vez para comentarvos a xornada de troitas.

Hoxe, venres 30 de marzo, ás 4 e media, recén comido tras saír de traballar do "locodromo" de Conxo (non vaiades pensar que son interno), decidín aproveitar a tarde pegándolle uns lances ó Tabeirós.

Para os que non o saibades, o Tabeirós é un afluente do Liñares pola marxe esquerda, que desemboca xusto na ponte dos muíños do Viso, xusto onda o límite superior do couto de Liñares. O río atravesa as aldeas de Vinseiro e Tabeirós. Trátase dun río estreito, igual ca parte superior do Liñares, no que os primeiros 500 metros abundan pequenas fervenzas e grandes rocas, lugares con grandes posibilidades de agochar troitas, e con grandes posibilidades de esvarar e caer de fuciños. O resto do río, coma os demais: correntes e pozas. Eso sí, abunda moita troita pequena, e algún que outro "zepelín". Vede as fotos do río:



Pos nada, coma vos dicía, despois de comer decidín matar o gusanillo no río, para ver se caía algunha que outra. A tarde non iba mal, xa que collín 5 xurelos en media hora. Logo, comezou a chover, e tamén o recital de troitas: unha tras doutra, iban coma tolas detrás da culleriña. Facía tempo que non collía tanta troita en tan pouco tempo. 22 troitas en 2 horas e media. Foto do prato cas troitas (da medida) que levei para casa. Meu pai púxose as botas. Medias: 26 cm, 21 cm, 20 cm, 18.5 cm, 18 cm, e 2 de 17.5 cm. Todas con culleriña Ranger de cobre, do nº 0.



Hai que dicir tamén que, cando parou de chover, apenas picaron, aínda que a grande de todo a collín ó final da tarde, despois da chuvia.

Conclusión: tarde perfecta de chuvia, con picadas intensas e seguidas. O río perfecto, moita corriente e bastante limpo. Algún que outro vertedoiro de electrodomésticos e moita silva.